Pokazy ptaków drapieżnych

Na dziedzińcu zamku codziennie są prezentowane nasze ptaki drapieżne, puszczane oraz  karmione z udziałem gości.

Mamy także ptactwo wodne jak łabędzie, kaczki czy gęsi. 

Naszym stałym nieodzownym atrybutem zamku jest paw który dostojnie przechadza sie po dziedzińcu zamku.

Część naszych ptaków mogą Państwo zobaczyć w galerii.

Pokaz ptaków drapieżnych  200 zł netto / około 20 minut.

Posiadamy ptaki drapieżne:

Harris Hawk – Myszołowiec (Parabuteo unicinctus)

Ptak drapieżny wielkości około 56 cm. Rozpiętość skrzydeł 110-125 cm. waga samca 600-840 g, samicy 820-1200 g. W naturze występuje w południowo-zachodnich stanach USA, Ameryce Środkowej aż po południowe Chile. Zamieszkuje stepy, pustynie, półpustynie. W okresie od kwietnia do lipca samica składa 2-4 jaja, w gnieździe na drzewie lub kaktusie. Okres inkubacji wynosi  35 dni. Młode opuszczają gniazdo po 38 dniach. Ptaki polują w grupach rodzinnych liczących zwykle 5 osobników. Ich pokarm stanowią myszy, szczury, króliki, jaszczurki i małe ptaki. Są prawdopodobnie jedynymi ptakami drapieżnymi polującymi grupowo ze względu na stadny tryb życia wymagają starannej socjalizacji. Dzięki specyficznemu charakterowi zdobyły popularność wśród amerykańskich i angielskich sokolników. Rozmnażają się w niewoli i także w Polsce. Choć w naszych warunkach klimatycznych potrzebują na zimę ciepłych pomieszczeń.

Puchacz europejski Bubo bubo

Puchacz jest pięknie ubarwionym ptakiem: na jasnobrązowych piórach ma ciemniejsze plamki i bardzo delikatne, poprzeczne prążki. Pęczki piór sterczące na dużej, okrągłej głowie wyglądają jak pierzaste uszy. Wokół ogromnych oczu o pomarańczowych tęczówkach promieniście układa się szaro-kremowa szlara. Jest olbrzymem wśród sów. Jego wielkie, zaokrąglone skrzydła maja ponad półtora metra rozpiętości, a ciało dochodzi do 60-75 cm długości. Wyraźny dymorfizm płciowy.

Puchacz jest aktywny głównie w nocy. Lot ma cichy, wolno uderza skrzydłami na przemian z fazą lotu ślizgowego. W ciągu dnia pozostaje w ukryciu przy pniach drzew. Ma doskonały wzrok i węch, bez trudu wytropi więc swoją ofiarę – ptaka (drozda, cietrzewia, gołębia, a także sójkę, kawkę, kruka i myszołowa), ssaka (karczownika, kreta, jeża, mysz, królika, młodego lisa), płaza (żabę, jaszczurkę). Prawdopodobnie puchacz korzysta także z padliny (łabędź, dzik). Poza tym, dla ułatwienia trawienia zjada wiele pokarmu roślinnego. Puchacze kojarzą się w trwałe pary już jesienią. Jest to gatunek osiadły i raz wybrany rewir zasiedla przez wiele lat, choć nie w każdym roku przystępuje do lęgów. Przykładem jest stanowisko puchacza w Parku Narodowym „Bory Tucholskie”, które jest czynne od co najmniej 70 lat! Puchacze własnego gniazda w zasadzie nie budują; często korzystają ze starych gniazd ptaków drapieżnych lub bocianów czarnych. Wiele par gnieździ się bezpośrednio na ziemi, np. pod wykrotami, w dołku przy pniu drzewa, w kępach krzewów lub traw. Takie gniazda naziemne to niewielka niecka wymoszczona rozkruszonymi wypluwkami: kośćmi, sierścią i piórami ofiar. Samiec pohukuje w najbliższej okolicy gniazda (do 1-1,5 km) najintensywniej od stycznia do kwietnia, choć jego pojedyncze zawołania można usłyszeć w ciągu całego roku, czasami nawet podczas dnia. Lęgi rozpoczynają się zazwyczaj w marcu. Samica składa najczęściej 2-4 jaja. Odstępy pomiędzy składaniem kolejnych jaj wynoszą 2-4 dni, a ich inkubacja trwa 32-35 dni. Wysiaduje prawie wyłącznie samica. Pisklęta klują się niejednocześnie. W przypadku zagrożenia lęgu mogą być przeniesione przez samicę w inne miejsce. Pisklęta przebywają w gnieździe bardzo krótko, jak na tak dużego ptaka, tj. około 4-5 tygodni. W tym wieku osiągają ciężar około 3/4 masy dorosłego osobnika i zwykle opuszczają gniazdo zanim osiągną zdolność do lotu. Jest to bardzo niebezpieczny okres w ich życiu. Ukrywają się wtedy rozproszone w okolicy gniazda, wykorzystując różne naturalne osłony, np. gęste krzewy, wysokie trzciny i trawy.